Nie wiadomo ile w tym prawdy, ale czyż nie pięknie jest wierzyć w legendy? ) Brian podpisał kontrakt z Perfecto, a koledzy po fachu pokazali mu hipnotyczną muzykę elektroniczną, która wtedy zdobywała brytyjskie kluby. Nieoficjalne źródła donoszą, że sam Sasha zasponsorował bilety lotnicze Brianowi. Ten, po pewnym czasie postanowił wybrać się na Wyspy. BT tworząc w swoim kraju, nie miał pojęcia o tym, że jego muzyka jest popularna na Wyspach Brytyjskich, gdzie Sasha i Paul Oakenfold grali utwory Briana. Kiedy Sasha usłyszał promo „ Embracing The Future”, nie potrafił okiełznać swojego zachwytu nad utworem nikomu nieznanego producenta z USA. Warto w tym momencie wspomnieć o bliskich koneksjach Briana z duetem Deep Dish (Ali 'Dubfire' i BT chodzili do tej samej szkoły w Waszyngtonie), którym to Transeau pomagał przy pierwszych produkcjach i wydawnictwach już w 1994 roku. Był rok 1990, wtedy zaczęły powstawać utwory takie jak „ Blue Skies”, „ Loving You More” czy „E mbracing The Future”, które znalazły się na debiutanckim albumie BT, ale o tym później. Zawiedziony ale nie załamany Brian powrócił do rodzinnego Rockville. Gdzie gitary? W tamtym czasie wytwórnie szukały grunge’owych kapel a nie eksperymentalnej elektroniki. Wytwórnie w Los Angeles były zszokowane tym, co prezentowała sobą muzyka Transeau, bynajmniej nie w pozytywnym aspekcie. Po opuszczeniu murów Berklee BT rozpoczął poszukiwania wytwórni, która być może będzie zainteresowana wydaniem jego materiału. Po dostatecznym opanowaniu homerecordingu Brian zaczął nagrywać pierwsze utwory, stanowiące syntezę house’u z emocjonalnymi aspektami symfonicznych padów. Zbrodnie Aileen są odpowiedzią na przepełniające go zło i okrucieństwo, choć nie oznacza to, że sprawiedliwą i słuszną. Prawdziwe monstrum to świat, w którym, jak się okazuje, nie dla wszystkich przeznaczone zostało miejsce. " Monster" to dobrze wyreżyserowany, poruszający dramat społeczny, w którym otaczająca bohaterkę przerażająca rzeczywistość jawi się nam jako samonapędzająca się machina, z której trybów niełatwo się wyzwolić. To sprawia, że widzimy przede wszystkim człowieka, a nie morderczynię. Starając sie pokazać przyczyny postępowania Aileen nie próbuje jej usprawiedliwiać ani wybielać. Patty Jenkins zachowała obiektywizm w prezentowaniu postaci prostytutki. W ten sposób próbuje zemścić się za upokorzenia, których doświadczyła. Pierwszego morderstwa Aileen dokonuje w obronie własnej, potem zabija dla pieniędzy, żeby zdobyć samochód lub wyeliminować świadka, a jej ofiarami padają również niczemu niewinni mężczyźni. Miłość do Selby to jedyna dobra rzecz jaka ją spotyka, choć ich wspólna podróż szybko zamienia się w ciągłe uciekanie. Zgwałcona po raz pierwszy jako ośmiolatka, uprawiająca prostytucję od trzynastego roku życia Aileen uparcie poszukuje prawdziwego uczucia.
" Monster" to przede wszystkim wspaniały portret psychologiczny kobiety zepchniętej na margines społeczeństwa, której życie przypomina niekończące się pasmo udręk. Nie bacząc na przeciwności losu (a jest ich całe mnóstwo) postanawiają uciec i razem rozpocząć nowe życie.
Dwie nieprzystosowane i nieakceptowane przez otoczenie istoty zaczyna łączyć specyficzna więź.
Bohaterkę poznajemy gdy po nieudanym samobójstwie, upija się w barze, gdzie spotyka Selby (Christina Ricci), którą rodzice umieścili u ciotki, przekonani, że z dala od domu wyzwoli się ze swoich lesbijskich skłonności.
I nie mam tu na myśli jedynie metamorfozy jaką przeszła dla potrzeb filmu. Reżyser postanowiła skupić się raczej na okolicznościach, które spowodowały serię tragicznych wydarzeń, jednocześnie eksponując wątek miłosny i relacje łączące Aileen z młodziutką lesbijką, Selby.įilmowa Aileen to postać wielowymiarowa, niejednoznaczna i bardzo przekonywująca, głównie za sprawą wspaniałej kreacji Charlize Theron, której udało się stworzyć w tym filmie jedną z najlepszych kobiecych ról w ostatnich latach. " Monster" oparty na prawdziwej historii Aileen Wuornos, prostytutki skazanej na śmierć i straconej za zabicie sześciu mężczyzn, nie jest jedynie jedną z wielu tego rodzaju historii.įilm debiutantki, Patty Jenkins nie ma na celu relacjonowania poszczególnych morderstw. Filmów o seryjnych mordercach powstało wiele i niezmiennie budzą one ogromne zainteresowanie widzów.
0 kommentar(er)
